یقه پالتوی بلندش را بالا می دهد و روی صندلی می نشیند. سیگاری در می آورد و میان لب ها می گذارد. فندک چند بار روشن و خاموش می شود. دستش را جلوی دهانش می گیرد و سیگار را می گیراند. پکی به سیگار می زند و زل می زند به برگ های زرد نشسته بر سنگفرش. حلقه های دود از دهان و بینی اش خارج می شوند و با باد می روند.

صدای خش خش برگ هایی که آهسته زیر پا له می شوند شنیده می شود. سر بر نمی گرداند. پک عمیقی می زند و برگ خشکیده یی را که روی سرش می افتد، بر می دارد. برگ را در دستش خرد می کند و چشمان آبی رنگش را به ابرهای سیاه و روان بالای سرش می دوزد. آخرین قلاج های دود که نمایان می شود، به سرفه می افتد. صدا نزدیکتر به گوش می رسد. بر می گردد و نگاه می کند.