در جامعه شناسی زیمل (1918-1858) می توان نشانه هایی را از فلسفه کانت و نیچه دید. ما این تاثیر را در تمایزی می بینیم که زیمل بین شکل و زندگی یا محتوا می گذارد. نیچه با وام گیری از یزدان شناسی یونانی، دو مفهوم آپولونی و دیونیزوسی را مطرح می کند تا چگونگی زایش تراژدی را از دامان موسیقی در یونان باستان بیان کند. به طور کلی نزد نیچه عنصر آپولونی، عنصر شکل و نظم و موازنه است؛ عنصر دیونیزوسی عنصر شورمندی و آشوب و مستی و رخوت. با ترکیب این ها است که می توان بر نهیلیسم غلبه کرد. زیمل با پذیرش این نهاده، طرح معرفت شناسی کانت را نیز به کار می گیرد که بر اساس آن شکل قالبی است که ذهن بشر بر حسیات جهان پیرامونش