«دوست داشته باش حتی دشمنت را، تنها از این راه رستگار خواهی شد. کسانی را که بر تو حسد می ورزند، کسانی را که با تو کینه می ورزند، کسانی را که به تو دشنام می دهند، کسانی را که به تو خیانت می کنند، دوست داشته باش تا یک مسیحی حقیقی باشی.» با این واپسین کلمات واعظ پیر به زحمت از منبر فرود آمد، مومنان کم تر او را به این حال دیده بودند، اما با پیری چه می توان کرد. واعظ خیلی پیر شده بود، با این همه امشب وضع و حال دیگری داشت. او که از سنین جوانی بیماران دم مرگ را تیمار کرده بود، با جذامیان خوابیده بود، هم نفس متعفن ترین بوی دهان ها شده بود، و بارها در شب های یخبندان پوستین خود را تن پوش بینوایان کرده