گروه ترجمه: خولیو سزارکو زمانی می خواست یک اقیانوس شناس شود اما اکنون او مجبور است در فاضلاب های بدبو در تونل های زیرزمینی برای امرار معاش اش بجنگد. فاضلاب هایی که معمولا لاشه حیوانات و برخی اوقات اجساد انسان ها هم در آنها یافت می شود. او برای باز کردن مجراهای بسته شده تونل های فاضلاب که زیر پایتخت مکزیک قرار دارد ماهانه تنها 400 دلار دریافت می کند. کو که برای شناسایی مجراهای بسته شده باید در این فاضلاب شنا کند می گوید: «بدترین مساله روبه رو شدن با لاشه حیوانات یا سرهای حیوانات و اجساد انسان ها است. متاسفانه در فاضلاب ها اجساد و لاشه های فراوانی وجود دارد.» کو و سه غواص دیگر مجبورند در تونل های تاریک که فاضلاب 18 میلیون ساکن مکزیکوسیتی در آن در جریان است برای پیدا کردن راهشان از دیوارها کمک بگیرند. آنها که بارانی های ضخیم قرمزرنگ بر تن دارند آشغال ها را با دست یا با چوب دور می کنند. غواصان این فاضلاب ها برای تنفس از یک لوله متصل به دستگاه هواساز استفاده می کنند و همچنین آنها با طنابی به سطح متصل هستند تا جریان آب آنها را با خود نبرد. 21 سال پیش یکی از این غواصان در آب غرق شد و جسد او را بعدا در یکی از مجراهای فاضلاب گرفتند. کو در خانواده یی فقیر به دنیا آمد. او 10 برادر داشت بنابراین پول کافی برای ادامه تحصیلاتش نداشت و اقیانوس شناس شدن تنها برایش به یک آرزو تبدیل شد. او فاضلاب گردی را در سن 18 سالگی شروع کرد و خیلی زود در این کار مهارت یافت. وی پس از آن وظیفه تمیز کردن فاضلاب فرسوده مکزیکوسیتی را برعهده گرفت و از آن پس به این کار ادامه داده است. کو در این باره می گوید: «من غواصی را به عنوان یک ورزش دوست دارم و اکنون که کارم این است آن را بیشتر دوست دارم. من کاری دارم که برای مردم منافع بسیاری دارد.» برخی از درهای فاضلاب باز است و این مساله باعث می شود آشغال های فراوانی در تونل ها جمع شود و همین مساله کار را برای تمیزکنندگان فاضلاب ها سخت تر می کند. کو و دوستانش پس از اتمام کارشان لباس هایشان را با مواد ضدعفونی کننده می شویند. اما به هر حال کاری که آنها دارند کار بسیار وحشتناکی است و اکثر مردم حتی نمی توانند تصور شاغل بودن در آن را بکنند.