علی حاتمی هیچ گاه فیلم هایش از جشنواره های سینمایی ریز و درشت در جهان سر در نیاوردند و اگر واقع بین باشیم، هیچ گاه این را ضعفی در کارنامه غنی سینمایی او نخواهیم دانست. از آنجا که سینمای علی حاتمی مصداق کامل و تمام عیار سینمای ملی است و آدم هایی را که او در فیلم هایش “می نوشت” همواره و همواره ایرانی بودند؛ این اصلا محلی از اعراب ندارد که فکر کنیم چرا علی حاتمی نتوانست با مخاطبان خارجی ارتباط برقرار کند. اما می توانیم به این مسئله فکر کنیم که علی حاتمی چگونه می توانست این همه ایرانی باشد و “من” ایرانی مخاطبانش را بشناسد؟ علی حاتمی