سجاد صاحبان زند: احمد کایا از دو جهت برای ما اهمیت دارد. این آهنگساز و خواننده ترک، با انتخاب شعرهایی زیبا که برای بیش از نیمی از آذری های ایران قابل فهم است و موسیقی زیبای ترکی که نزدیکی های فراوانی با موسیقی ایرانی دارد، طرفداران فراوانی در میان مخاطبان ایرانی دارد. از سویی دیگر مرگ احمد کایا در پاریس و دفن کردن او در «پرلاشز» جایی که پیش از این نویسندگانی چون صادق هدایت وغلامحسین ساعدی در آن دفن شده اند، سبب می شود تا ما ایرانی ها نزدیکی فراوانی با این خواننده ترک حس کنیم. این نزدیکی زمانی بیشتر می شود که کایا در مصاحبه یی که در غربت انجام داد از داستان های صادق هدایت تعریف کرد و گفت که چند بار بر مزارش رفته است. به تازگی دو آلبوم از احمد کایا منتشر شده است. این دو آلبوم که «جاودانه ها»ی 1 و 2 نام دارد، دربردارنده ترانه های عاشقانه او است. هر چند در این ترانه های عاشقانه، رنگ و بوی اعتراضی کارهای او مشاهده می شود، اما رنگ و بوی کارها بیشتر به فضای دراماتیک ترانه های کایا برمی گردد تا کارهای جنجالی اش. زیبایی این ترانه ها انکار نشدنی است، چرا که کایا همواره به اجراهایش به مثابه یک کار درونی می نگرد تا یک کار فنی. از جمله جذابیت های این دو آلبوم «جاودانه ها» برای مخاطبان ایرانی آن است که تعدادی از ترانه ها به زبان ترکی آذری هستند و با ساختارهای موسیقی آذری ساخته شده اند. احمد کایا در سال 1957 در شهر مالاتیای ترکیه به دنیا آمد و در سال 1999 در حالی که فقط 42 سال داشت در فرانسه درگذشت. مرگ کایا هنوز در هاله یی از ابهام است.