از زمان روی کار آمدن دولت نهم نگرانی هایی درباره سیاستگذاری این دولت در حوزه کتاب در میان اهالی فرهنگ پدید آمد. این نگرانی ها بی مورد نبود زیرا متصدیان این حوزه در نخستین اظهارنظرها و موضع گیری های خود به وضعیت صدور مجوز و بررسی کتاب در دولت های قبلی انتقاد کردند و از فحوای کلام بر می آمد که رویکرد انتقادی شان بیشتر به دو حیطه ادبیات داستانی و علوم اجتماعی معطوف است. دو حوزه یی که به طور سنتی محل عرضه تولید فکر روشنفکرانه محسوب می شود و اصولا تصور روشنفکر جز به عنوان نویسنده و فیلسوف دشوار است. در نگاهی کلی رویکرد مشخصی که در دیگر سطوح اجتماعی نیز محسوس است در برخورد با این دو حوزه نیز اعمال