گروه حوادث - جادوگر کلید را در قفل چرخاند. در زنگ زده اتاقک قدیمی با صدای گوشخراشی روی پاشنه چرخید.

اشعه های طلایی خورشید فضای نمور و تاریک اتاقک را روشن کرد. بوی کهنگی توی ذوق می زد. هنوز ضجه های دلخراش 2 کودک خردسال شنیده می شد. چند پلیس قدم ها را تندتر کردند. صدا از انتهای اتاقک می آمد. در میان تاریک و روشن فضای غم آلود خانه برق اشک روی گونه های 2 کودک دیده می شد. دانیال -2ساله - و محدثه - 4 ساله - توان گریه نداشتند. در نگاه هایشان ترس موج می زد. مضطرب و نگران دیده هاشان را به ماموران دوخته بودند. «محدثه» برادر کوچکتر را در آغوش کشید. «دانیال» بی صدا شروع به گریه کرد. دخترک با صدای ضعیفی عمه اش را خطاب قرار داد و گفت: تورو خدا برادرمو نزن. منو جای اون تنبیه کن.»