«چگونه توسعه یافتن» را می توان در کنار چگونگی تعامل با فرآیند جهانی شدن دو چالش عمده و دو مساله اصلی پیش روی کشور دانست. توسعه، جبر دوران و حوالت تاریخی ما است و حرکت به سویش ناگزیر می نماید. «توسعه» از چنان هم پیوندی و هم پوشانی مفهومی با مدرنیته برخوردار است که گریز از آن را می توان به گریز از مدرنیسم تعبیر کرد، چرا که مدرنیسم ریشه در عقل خود بنیاد و غیر منفعلی دارد که علاوه بر تفسیر جهان فعالانه در پی تغییر آن در جهت نیل به مطلوب های انسانی است و توسعه نیز دخل و تصرف بشر در طبیعت و در مناسبات انسانی به مدد عقل ابزاری است برای بیشینه ساختن سطح برخورداری عمومی از مطلوب های کمیاب و به حداقل رساندن آسیب ها و رنج ها.