روز اول جشنواره حوالی ظهر به دبیرخانه رفتم تا کسری بلیت ها را بگیرم. حین تلاش دوستان که باید بلیت های هر لیست را به خواهانش می دادند، خواستاران بلیت دیواری از آدم های لبخند به لب را پشت میز ترتیب داده بودند. در این میان کسی از کنار من لیستش را در دست های جوان مسوول چپاند و وقتی با اعتراض من مواجه شد، گفت: «اگر تو تئاتری دهه هشتادی، من تئاتری دهه شصتم.» بنده در همان لحظه و درست در حالی که می خواستم بگویم «هیچ هم تئاتری دهه هشتاد نیستم، تئاتری دهه هفتادم» شستم خبردار شد گفتن این جمله مسخره کردن خودم است. (همین اتفاقی که الان برایم افتاد،) به هر حال باز هم شصت زودتر از هفتاد است. حرف حساب هم که