-به شرط اینکه سازمان میراث قدرت برخورد داشته باشد.

ببینید، معنی این حرف ها این نیست که نباید به سمت بخش خصوصی برویم. شما معتقد هستید که موضوع میراث فرهنگی از حساسیت بیشتری برخوردار است، من می پذیرم. اگر بگویید متناسب با حساسیت ها باید این واگذاری ها انجام شود باز هم می پذیرم. می گویید ضوابط سختگیرانه بگذارید، می پذیرم. اما تجربه جهانی نشان داده که هیچ رفتار درستی در مواجهه با میراث فرهنگی وجود ندارد که تداوم داشته باشد و این رفتارها مدام در حال تغییر است. من برای شما مثال هایی می آورم که بناهایی از سوی وزارت نفت یا شهرداری در شهرستان ها مرمت شده که هیچ چیزی از مرمت های سازمان میراث کم ندارد و ما نمی توانیم منکر شویم.

-یعنی همه آنها اصولی مرمت شده اند؟

نه. مثال هایی هم می آورم که غیراصولی مرمت شده. چرا آنقدر دور برویم. در حال حاضر مرمت های 15 سال گذشته که توسط استادان مرمت انجام شده مورد نقد جدی قرار می گیرد، چون مبانی نظری اش عوض شده. یک زمانی همه مرمت ها با سیمان بود. الان سیمان در مرمت یعنی فحش. سه سال پیش در عمارت مسعودیه مرمتی انجام شده که من آن را نفی می کنم اما مطمئن هستم در همان زمان و دوره هیچ کس نمی توانست بهتر از آن مرمت انجام دهد. این طوری ها هم نیست که همه بی غلط دیکته بنویسیم. مهم برای من این است که پرونده و عملکرد قابل قبولی داشته باشم. آنقدر در این مورد حرف زدم که شما خسته شدید.

-نه می توان ادامه داد. اما سوال ها زیاد است و شما هم که دیگر وقت ندارید. بالاخره قرار است ایران، چه میراث معنوی را بعد از گذشت این همه سال به ثبت برساند؟

پرونده نوروز.

-چه زمانی؟

البته شیوه نامه میراث معنوی را تدوین کردیم: اعضای شورای عالی هم تعیین شدند، جلسه شورای عالی ثبت هم ابلاغ شده، پرونده نوروز هم با اطلاعاتی که من دارم آماده است و به عنوان اولین میراث ملموس مان ثبت خواهد شد.

-پرونده های بعدی چیست؟

یک پرونده از دفاع مقدس به نام جشن حنابندان یا بحث اذان موذن زاده اردبیلی و چند پرونده از پژوهشکده مردم شناسی و حتی صدای استاد شجریان مطرح است که البته برخی از اینها در پرونده حافظه جهانی ثبت خواهند شد. در هر حال امیدواریم تا پایان سال هم در میراث ناملموس و هم در میراث طبیعی ثبت هایی داشته باشیم.