می گویند در سینما و ادبیات هیچ داستان جدیدی برای روایت نیست و هر داستانی که روایت می شود تکراری است. از داستان پیش تر گفته شده، براساس چنین تئوری است که حتی شاهکاری چون اولیس جیمز جویس منطبق بر الگوی پیش تر روایت شده ادیسه هومر می شود. با چنین تعریفی می توان به فیلمسازان اینجایی حق داد که روایت ها و فیلم هایشان تکراری به نظر برسد، اما این تعریف در واقع تنها شامل کلیات است و جزئیات را شامل نمی شود و این جزئیات است که به هر اثر جدید ارزشمندی آن «متفاوت بودن تاثیرگذار» را می بخشد و تماشاکردن یا خواندن آن را جذاب می کند و این اتفاقی است که در بسیاری از آثار اخیر سینمای ایران نیفتاده است و حتی جزئیات