سرخ ترین رکوع پاییزیی تو

ابتدای یک خواهش سبز است

ذوالفقار چشمانت که صیقل می خورد

دستان پینه بسته ات را متصل می کنی

به آخرین اعتراف زنبیل های خالی

حالازمین بر مدار عمودی می چرخد

بال می زنی

بزرگ می شوی

نور می پاشی

روی همه سطرهای امضا شده

یاهو زنان می روی تا ضلع شرقی باران

جایی که سرگرمی های شان را باتو نصف می کنند