اگر نوشتن بلد بودم نقاشی نمی کردم، آثار هر هنرمندی ردپای خاطرات اوست. حکایت از رویاهای سرزمینی دارد که نام او ایران است و فرزندانی همچون فردوسی و نیما یوشیج و رضا عباسی و دیگران را پرورده است. هر پله که برخیزم رنگی در آینه جاری می شود و این نمایشگاه گوشه یی است از هزاران نقطه چنین نمایشگاه هایی با حضور آنانی که در زیر این سقف جمع شده اند و می تواند روزی روزگاری تپش قلب ها به آیندگان تقدیم کند.