می گفت مادر! گرسنه ام و مادر با چشمانی پر از اشک به آسمان می نگریست و به سختی لبخندی تلخ بر لبهایش می نشست و با فرزند از فردا و فرداها می گفت: که فرزندم! به زودی روزهای سخت تمام خواهد شد. اما طفل، از این امیدها و دلداری ها خسته شده بود. او نان می خواست. و این است مصادیق حقیقی بسیاری از مستمندان و ستمدیدگان که در گوشه و کنار جهان بی یار و یاور مانده اند و تنها امیدشان خداست که روزی منجی خویش را بفرستد تا حق آنان را اعاده کند. اما اگر امروز ثروتمندان و سرمایه داران، لختی درنگ کنند حتی اگر به هیچ مذهب و دینی هم پای بند نباشند و فقط خود را در چارچوب انسانیت قبول داشته باشند خواهند فهمید که از کجا