کودکان روزانه استرس های زیادی را تحمل می کنند. خصوصا وقتی وارد سن پیش دبستانی یا دبستانی می شوند. معنای استرس را بیشتر درک کرده و قادرند از آن صحبت کنند. از این رو بیشتر متخصصان استرس را در این کودکان خوب شناسایی کرده و راه حل هایی به کار می گیرند.عمده استرس هایی که کودک دوره دبستانی تحمل می کند پیرامون وضعیت جسمانی، صحبت کردن در جلسات فوق برنامه و یا تنها ماندن است. خصوصا وقتی کودکان به کلاس اول می روند استرس تنهایی در آنان اوج می گیرد بطوری که در رفتارهای اجتماعی او و بخصوص خواب شبانه اش بسیار تاثیر می گذارد. حال اگر کودک هنگام صبح با شدت نامتعادلی از هورمون کورتیزول از خواب بیدار شود، تاثیر این هورمون استرس های مدرسه ای اش را افزایش داده و تغییرات خلقی و هیجانی – اجتماعی زیادی را برای او به همراه می آورد. محققان دریافته اند استرس های دوره مدرسه ای اگر بهبود پیدا نکند در عملکرد مدرسه ای او و رشد روانی – اجتماعی اش تاثیر زیادی می گذارد. این استرس ها بعدها گسترش یافته و در موقعیت های تحصیلی و اجتماعی بعدی تبدیل به یک معضل جدی تر خواهد شد.تغییر شکل استرس در دوران مدرسه بسیار شایع است. وقتی کودک از صحبت کردن در جلسات فوق برنامه ترس دارد ممکن است استرس خود را به شکل بدخلقی کردن یا ترس از تاریکی که از قبل در او نبوده، بروز دهد.

بنابراین بسیاری از مسئولان مدارس کشورهای توسعه یافته چند ماه پس از آغاز سال تحصیلی پرسشنامه ای به نام «استرس روزانه کودک» طراحی کرده و بطور مستمر استرس های روزانه دانش آموزان را مورد بررسی قرار داده و با شناسایی عوامل استرس زا سعی در حل بحران های پیش آمده برای دانش آموزان می کنند.