پروردگارا!

امروز وقتی به ناچار

برای لحظه ای چشمانم

شانه های لرزان مادری فرزند از دست داده را

برای قلبم به تصویر کشید

و در میان اشک ها و اندوه مادر

پایان عشق به فرزند را دیدم

نمی توانستم بفهمم

که تو با تمام بزرگی ات

در قلب آن مادر آرامشی عطا می کنی

که مادر در هم شکسته

تنها تو را تکیه گاه محکم، این لحظه سخت خواهد یافت

حکیم دانا و همیشگی

از تو می خواهم دری از حکمت خویش

به روی من بگشایی

تا در سایه حضور تو

آشفتگی هایم به امید و آرامش تبدیل شود.