فانوس دریایی اسکندریه هفتمین مورد از عجایب هفتگانه جهان در مصر قرار داشت. برجی که بر فراز آن آتش بود تا شب ها راهنمای ملوانان برای رسیدن به بندر اسکندریه باشد. این برج در جزیره کوچک فارو بنا شده بود و از همین جاست که کلمه فار به معنای چراغ دریایی را برای این نوع ساختمان ها و مناره هایی که چراغ دریایی بر فراز آن است به کار می برند.

برج دریایی اسکندریه در زمان سلطنت جانشین اسکندر، یعنی بطلمیوس دوم (304-247 قبل از میلاد) به وسیله معماری به نام سوسترات ساخته شد. آنچه تاریخ درباره ارتفاع برج ذکر کرده باورکردنی نیست. یونانی ها می گویند، در حدود 272 متر ارتفاع داشته است. این برج روی پایه ای چارگوش که 69 متر ارتفاع آن بوده از دیواری 8 ضلعی و 38 متری بالارفته که برج 9 متری دیگری روی آن بنا شده است. فانوس دریایی اسکندریه بر فراز برج عظیم آن دو تا قرن 12 جایگاه فانوس دریایی بوده است. در سال 1375 میلادی بر اثر زلزله شدید اسکندریه برج دریایی زیر و رو شد و از خرابه های آن چیزی باقی نماند. گفته می شود بر روی برج یک آئینه غول پیکر بوده است. ساخت برج کار ساختمانی بسیار عظیمی بود که در زیربنایی به طول و عرض 30 در 30 متر ساختمان چهار گوشه ای با زاویه ای قائم به ارتفاع 71 متر که به سمت بالاقطر آن کمی کاهش می یافت، برافراشته شد. بر روی سکوی فوقانی دومین بخش برج قرار داشت که ساختمانی هشت گوشه به ارتفاع 34 متر بود. بر روی این قسمت باز ساختمانی استوانه ای قرار داشت که در آن تاسیسات روشنایی استقرار یافته بود. جالب است بدانید که برای ساختمان برج حدود 800 تالنت (معادل 20 هزار و 800 کیلوگرم نقره) هزینه شده بود. برج اسکندریه احتمالا مانند تمام نشانه های دریانوردی آن زمان در ابتدا به عنوان یک برج دریانوردی استفاده می شده است.