بسیاری برای سینما نوعی زبان، یا دست کم نوعی دستور زبان خاص خود قائل شده اند، هرچند تا همین اواخر به رابطه میان نشانه شناسی و بررسی فیلم کمترین توجهی نشده بود. اغلب کسانی که برای سینما نوعی زبان قائل هستند، اعتقاد دارند که نما واژه گونه است؛ به این معنا که با کلمه در زبان قابل قیاس است. می توان از این بحث این گونه نتیجه گرفت؛ کسانی که دنبال نوعی زبان در سینما هستند،. به دنبال راهی برای تحلیل چارچوب هنری یک فیلم اند یا این که به گونه ای جزمی گرایی دچار شده اند که همیشه درصدداند تا به روش های کلاسیک نقد پایبند بمانند و از آن مرزها فراتر نروند. معمولا هنگامی یک نظریه در هنر مورد توجه قرار می گیرد