ابن بلخی تاریخ نویس ایرانی سده پنجم و ششم هجری است.

نام و نشان ابن بلخی تاکنون ناشناخته مانده است. حاجی خلیفه، در کتاب کشف الظنون، و حمدالله مستوفی نام مولف فارسنامه را ابن بلخی دانسته اند. ادوارد براون احتمال داده است که مولف فارسنامه ابوزید احمد بن سهل بلخی، مولف صورالاقالیم، باشد؛ اما با توجه به این که احمد بن سهل در قرن سوم می زیسته چنین احتمالی درست به نظر نمی رسد.

ابن بلخی در فارسنامه خود را بلخی نژاد و تربیت یافته فارس معرفی کرده است. پدربزرگ ابن بلخی در زمان رکن الدوله خمارتگین از سوی سلطان برکیارق سلجوقی، فرمانروای فارس، مستوفی فارس بود. به احتمال بسیار، پدر ابن بلخی و خود وی نیز شغل «استیفا» داشته اند؛ زیرا او از همه امور آن سرزمین اطلاع کافی داشت و داشتن سمت استیفا می تواند در به دست آوردن آگاهی های گوناگون سرزمین فارس به وی کمک بسیاری کند.