بدن ما ملک خدا است و بخاطر همین است که خداوند حتی روی نوع پوشش ما هم نظر دارد. یا مثلا می گوید: حق نداری حسود، مغرور یا بخیل باشی. چون ما را ملک خود می داند و می گوید در ملک من نباید حسادت و غرور و بخل وارد شود و این درست مثل این است که کسی به شما بگوید حق ندارید در خانه من زباله بریزید و درست هم می گوید. مشکل بشر این است که خود را مالک می داند و به همین خاطر هم هست که هر روز خود را نوعی بزک کرده و آرایش می کند و به برزن و بازار می آید و کسی هم نمی تواند بگوید: آقا یا خانم! بالای چشمتان ابروست! این حس مالکیت عجیب حس خطرناکی است! کسی تعریف می کرد که در تلویزیون انگلیس میزگردی درباره پوشش و حجاب بانوان برگزار شده بود و هرکس نظرات خود را می گفت. یک مرتبه خانمی که در آنجا حضور داشت برخاست و لباس خود را از تن بیرون کرد و داد و فریاد به راه انداخت که این بحث ها چیست که مطرح می کنید. این تن، تن من است بخواهم می پوشانم، نخواهم نمی پوشانم و به کسی چه مربوط که در حریم زندگی خصوصی من دخالت داشته باشد