سایت های کلمه و امروز (وابسته به موسوی و سازمان مجاهدین) از فرسودگی فکری عضو دوزیست سازمان مجاهدین و حزب مشارکت استقبال کردند و حمله وی به سیره امام خمینی را خودانتقادی! خواندند.

این دو سایت در مقاله مشترکی نوشتند: «نگاه انتقادی آقای تاج زاده به گذشته خود، فرصت تمرین دموکراسی منشی را در سطح نخبگان به وجود آورده است. چرا نخبگان ما کمتر به خطاها و اشتباهات تاریخی خود اعتراف می کنند و بیشتر سعی در توجیه آنها دارند؟... اینک نوبت نخبگان و سران جنبش سبز است که خود را با شرایط جدید اجتماعی تطبیق دهند تا بتوانند همچنان «نخبه» و «سر» بمانند. آقای تاج زاده با زیرکی به این فرصت تاریخی پی برده است. اعترافات آقای تاج زاده صرف نظر از محتوای آنها، از جنبه نگاه خودانتقادی نقطه عطفی در تاریخ معاصر ما پس از انقلاب است و نشان از احساس عمیق مسئولیت پذیری و اعتمادسازی دارد و خلوص نیت در آن احساس می شود. جنبش سبز امکان این خانه تکانی رفتاری و احساسی را در اختیار نخبگانش قرار داده است و نوبت آنان است که از این فرصت تاریخی استفاده کنند.»

این ستایش های بی مایه در حالی است که تاج زاده در نامه اخیر خود هرگز به خودانتقادی و اعترافات به اشتباهات و خطاها و خیانت های خود و جریان متبوع خویش نپرداخته بلکه به سیره حکیمانه و الهی حضرت امام در برخورد قاطع با سران و جریان های نفاق- از سیدکاظم شریعتمداری گرفته تا نهضت آزادی و گروهک منافقین- حمله کرده است. کجای این رفتار مزورانه، مسئولیت پذیری است؟

آقای تاج زاده اگر مسئولیت پذیر بود و سر سوزنی انصاف داشت به تقلب در انتخابات مجلس ششم- و دست بردن در آرای آقای هاشمی و دیگران- اعتراف می کرد و اعتراف می کرد که تحرکات سازمان و حزب و جریان متبوع وی در پیشنهاد برای ائتلاف با گروهک طالبان و صدام حسین (به عنوان خالدبن ولید) از سویی و چراغ سبز به آمریکا و از سوی دیگر خیانت به امنیت و منافع ملی بود. آقای تاج زاده اگر فتوت داشت باید اعتراف می کرد سازمان متبوع وی نه با جمهوری اسلامی که با اصل دین سر نازسازگاری دارد و به قول آغاجری دین را افیون توده ها و مرجعیت را... می داند و...