سفارش کرده بود یک دوچرخه 28 خوب پیداکنم، اما در بازار فقط دوچرخه های 28 چینی پیدا می شد. از تحویل دوچرخه یک ماه نگذشته بود که احسان پیغام آورد،«پدرجان می گوید سر ما را کلاه گذاشتی، دیروز رکابش کنده شده.» به گمانم این قصه تکراری زندگی او بود که مطلوبش با واقعیت ها فاصله بسیار داشت.از درد کمر و گردن و...او که یادگار شکنجه های سبوعانه ستمشاهی بود، خبر داشتم. مانده بودم چطوری می خواهد دوچرخه سوار شود. اما ترجیح می داد با دوچرخه برود. شاید به خاطر شلوغی بازار بود و ترافیک مشهورش. به هر حال از دوچرخه اش راضی نبود و می گفت، «مثل دوچرخه های قدیم نیست.» از حاج مرتضی، برادر کوچک تراش، شنیده بودم که از