ای زعطش گشته چنان مست مست

آبروی آب تو دادی به دست

دست قلم گشته ضریح دل است

کیست دخیلی که به دستت نبست؟!

بهتر از این دست، کجا هست، نیست

بوسه گهی بهتر از آن نیست، هست؟!

تیر که بر ماه منیرت نشست

جبهه خورشید از این غم شکست

قامت سبز تو که از هم گسست

عشق خم آورد و به زانو نشست!