نخستین قهوه خانه های تهران، دوره صفویه شکل گرفت، تا آنجا که در تهران عصر قاجار تعدادشان به مرز 300 باب رسید و این تعداد برای شهری با حداکثر 250 هزار نفر جمعیت، نشان از اهمیت و رونق قهوه خانه داشت. قهوه خانه در آن زمان به صورت قهوه خانه های کنونی نبود که کسی فقط برای صرف چای و قلیان برود بلکه به صورت محل کسب و کار و داد و ستد به شمار می رفت که برای شکم سیری مشتریان را با چای و دیزی پذیرایی می کردند.

هر قهوه خانه پاتوق و محل تجمع یک صنف بود و صاحبان مشاغلی مثل بنایی، عمله گی، آشپزی، باغبانی و... هر یک در قهوه خانه ای جمع شده و کسانی که نیازمند استفاده از نیروهای کار چنین کارگرانی بودند به