مفسرین ایرانی عصر غیبت فراوانند. ما در اینجا به عنوان نمونه تنها به ذکر نام کتب تفسیر معروف میان شیعه می پردازیم از همین نمونه معلوم می شود بیشتر تفاسیر شیعی را شیعیان ایرانی تالیف کرده اند. علی بن ابراهیم قمی(تفسیر علی بن ابراهیم)، محمد بن مسعود سمرقندی(تفسیر عیاشی)، ابوعبدالله محمدبن ابراهیم(تفسیر نعمانی)، شیخ الطائفه ابوجعفر محمدبن الحسن بن علی الطوسی(تفسیر تبیان)، فضل بن حسن طبرسی(تفسیر مجمع البیان)، ابوالفتوح رازی(تفسیر روض الجنان)، ملامحسن فیض کاشانی(تفسیر صافی)، ملاصدرا محمد بن ابراهیم قوامی شیرازی(تفسیرملاصدرا)، ملافتح الله بن شکرالله کاشانی(تفسیر منهج الصادقین)، سید عبدالله شبر(تفسیر شبر)، سید هاشم بحرینی(تفسیر برهان)، شیخ عبدالعلی ابن جمعه حویزی(تفسیر نورالثقلین)... تفاسیری که نام برده شد. معروفترین و مشهورترین تفاسیر شیعه تا قرن 13 هجری است که چاپ شده و تقریبا در دست همه کسانی که به تفاسیر شیعی علاقه مندند موجود است و اگر افراد غیرشیعی بخواهند به تفاسیر مراجعه کنند به این تفاسیر مراجعه می کنند. در قرن چهاردهم نیز تفاسیر زیاد و پرارجی تالیف یافته است و یا در حال تالیف است، ما از ذکر آنها خودداری کردیم. اگر کسی بخواهد آماری تا حدود امکان از تفاسیر شیعی به دست آورد، باید به کتاب بسیار پرارج «الذریعه الی تصانیف الشیعه» تالیف علامه جلیل مرحوم حاج شیخ آقا بزرگ تهرانی اعلی الله مقامه مراجعه کند. از نمونه ای که به دست دادیم معلوم شد تقریبا همه تفاسیر معروف امروز شیعه یا از ایرانیان ایرانی نژاد است و یا از عرب نژادانی که ایرانی شده بودند و یا از شیعیان ساکن سواحل خلیج فارس که در ایران می زیسته اند.