امام علی(ع) چهارمین پسر ابوطالب، سی سال پس از واقعه فیل (عام الفیل) و 23 سال پیش ازهجرت در مکه معظمه، از مادری بزرگوار به نام فاطمه، دختر اسد بن هشام بن عبدمناف، در روز جمعه سیزده رجب در خانه خدا به دنیا آمد. ایشان تا شش سالگی در خانه پدرشان ابوطالب بودند و مدت هفت سال نیز در خانه پیامبر اکرم(ص) تربیت شدند. علی(ع) نخستین مردی بود که به پیامبر(ص) گروید و آمادگی خود را برای یاری و همراهی پیامبراکرم(ص) در تمام مقاطع زندگی اعلام کرد. آن حضرت در سال دوم هجرت با فاطمه زهرا(س) ازدواج کرد. ایشان در طول عمر پربرکتشان درتمام غزوات (مگر یک غزوه که جانشین رسول خدا (ص) در مدینه بود) و سریات بسیاری شرکت کرد و در تمامی این غزوات شمشیر برنده اسلام و عطوفت بخشنده نبوی و تجسم رافت و شجاعت اسلامی بود. در سال دهم هجرت در پنجم ذی القعده، پیامبر(ص)، علی(ع) را به یمن فرستاد تا مردم را به اسلام دعوت کند که بر اثر دعوت وی بسیاری از مردم یمن به دین مبین اسلام درآمدند. در همین سال بود که قضیه غدیرخم پیش آمد. رسول خدا(ص) در آن روز ضمن معرفی امیرالمومنین به عنوان جانشین خود، فرمود: هر که را من مولاو آقای اویم، این علی هم مولاو آقای اوست. ایشان پس از 25 سال سکوت، در دوران حکومت پنج ساله خود دست به اصلاحات کلانی در جامعه آن روزگار زدند اما در همین زمان عواملی دست به دست هم داد و مانع اصلاحات و عدالتی که علی(ع) می خواست شد. در این مدت، وقت امیرالمومنین بیشتر صرف خنثی کردن توطئه ها و مبارزه با ناکثین، قاسطین و مارقین گردید. امیرالمومنین(ع) در تمام دوران عمر 63 ساله خود، در حد اعلای پاکی و تقوا، درستی، ایمان و اخلاص زندگی کرد. امام المتقین در خانه خدا به دنیا آمد و در خانه خدا هم از دنیا رفت. شهادت آن حضرت در شب 21 رمضان سال چهلم هجری توسط شقی ترین انسان ها، عبدالرحمان بن ملجم مرادی اتفاق افتاد.