ضعف محتوای آموزشی معارف اسلامی در دانشگاه ها و تطابق نداشتن آن با مقتضیات زمانی و نیازهای دینی دانشجویان شرایطی را فراهم آورده تا دانشجویان نه تنها قدرت چندانی برای تحلیل مسائل دینی ندارند بلکه گاه رغبت چندانی به حضور در کلاس های آموزشی آن نیز ندارند.

امروزه در اغلب موارد آموزش مفاهیم دینی به دانشجویان در قالب چند واحد درسی معارف اسلامی خلاصه می شود حال آنکه برخورداری از ایمان و معرفت دینی با پشتوانه ای محکم برای دانشجویانی که نسبت به سایر اقشار جامعه به راحتی در معرض پذیرش ادیان و نحله های حاشیه ای و انحرافی قرار دارند، چه بسا از وجوب بیشتری نسبت به سایر واحدهای درسی برخوردار است.