کشور جمهوری پاکستان در پانزدهم اوت 1947 به موجب موافقت نامه سه جانبه ای که بین کنگره ملی هند، حزب مسلم لیگ و دولت انگلستان امضا شد به وجود آمد. دولت وقت ایران، بلافاصله پس از تشکیل این کشور، آن را به رسمیت شناخت و اولین کشوری بود که با آن عهدنامه مودت امضا کرد. روابط دو کشور قبل از انقلاب تحت نظام دو قطبی گذشته قابل تعریف بود. هر دو کشور در آن زمان و تا پیروزی انقلاب اسلامی ایران به اردوگاه غرب تعلق داشتند و در چارچوب تصمیمات آن اردوگاه با یکدیگر روابط برقرار می نمودند، با این حال تاثیر همسایگی دو کشور و علایق مشترک رهبران آن را نمی توان از نظر دور داشت. در واقع روابط دو کشور ایران و پاکستان در طول سه دهه نخست استقلال کشور پاکستان، گرم و صمیمی باقی ماند(1).