در این کتاب حماسی، دیوید ابیلافیا دریای مدیترانه را در طول تاریخ و از 200 هزار سال پیش و زمانی که اولین انسان در آن مستقر شد و ساکنان آن از گوشت کرگدن ها و خرگوش ها ارتزاق می کردند شرح داده و این پرسش را مطرح کرده است که چگونه می توان از سابقه تاریخی یک دریاچه بزرگ نوشت. نویسنده برخلاف هومر، که بازرگانان فنیقی را به عنوان «مجرمان» محکوم می کرد، معامله گران در دریای مدیترانه را به عنوان سفرای تبادل فرهنگی و یکپارچه سازی که سلیقه های جدید، مهارت و دانش جدید را با خود می آورند معرفی کرده است و اینکه یک گروه کوچک چگونه به دنبال متحد کردن مدیترانه که در طول قرن ها قطعه قطعه شده بود برآمدند. نویسنده نشان داده است استعداد شگرفی برای انتقال تغییرات پیچیده ای با عبارات ساده دارد.

برای بیش از سه هزار سال، دریای مدیترانه، یکی از مراکز بزرگ تمدن جهان بوده است. تا اواسط قرن نوزدهم، فعالیت های انسانی بر روی دریا و اطراف آن بخشی از تاریخ جهان را در این منطقه شکل داده است. تمرکز کتاب بر اماکن و انسان هایی است که این محیط فوق العاده را شکل داده اند. او استدلال می کند این منطقه چگونه به دلیل توانایی های موجود منطقه بسیاری از مذاهب و هویت های اجتماعی در قرن بیستم را در خود جای داده است. دریای بزرگ به جای تحمیل یک وحدت کاذب در دریا، بر تنوع قومی، زبانی، مذهبی و سیاسی تاکید داشته و عملامحل تعامل میان جوامع مختلف بوده است.

نویسنده فارغ التحصیل دانشگاه کمبریج و متخصص تاریخ مدیترانه است. وی سخنرانی های متعددی در مراکز فرهنگی در توکیو، کیوتو، بیت المقدس، ناپل و بارسلونا داشته است. وی همچنین تالیفاتی با عناوین «ایتالیا، سیسیل و مدیترانه، فردریک دوم، اسپانیا و 1492، کلیسا و شهر، بازرگانی در مدیترانه، بازار بزرگ مدیترانه، پادشاهی مدیترانه غربی، برخورد مدیترانه، مرز های قرون وسطا، دریای مدیترانه در تاریخ، ایتالیا در قرون وسطا، کشف انسان و دریای بزرگ» دارد.