رسانه های نوین امروزی با تمام قدرت هماورد می طلبند و ما باید حواسمان باشد که مغلوب آنها نشویم. اصلا همین سبک رئالیسم جادویی که به آن اشاره کردم به نوعی سینمایی به شمار می آید و وامدار تصویر است. امروز سینما و کتاب تبادلات گسترده ای دارند.

داستان نویسی بویژه در حوزه رمان بیش از هرچیز به فضای باز اجتماعی نیاز دارد؛ فضایی که هنوز در جامعه ما چندان مناسب نوشتن نیست. اصلا رمان زمانی موفق می شود که با خط قرمز های متعدد از سوی جامعه روبه رو نباشد. با این حال من و همکارانم در این شرایط هم سعی می کنیم بنویسیم و کاری در خور توجه ارائه دهیم. متاسفانه مردم ما تصور چندان درستی از داستان نویسی کودک و نوجوان ندارند. تا می گویم در این حوزه فعالیت دارم توجهشان سریع به جوجه اردک زشت و امثال آنها می رود در صورتی که این حیطه تنها به این داستان ها محدود نمی شود. ادبیاتی که امروز در داستان نویسی ما رایج است شاید این نگاه های تازه را نپسندد ولی همین ساختارشکنی ها به مرور منجر به ایجاد تغییرات مورد نظر خواهد شد؛ تغییراتی که دریچه ای تازه پیش روی کودکان ما می گذارد.