کیک را تزئین کرد و روی میز گلبرگ های قرمز رنگ ریخت. دو شمع در دو سوی کیک گذاشت و چشم به در دوخت. ناصر هر روز همین موقع ها از سرکار به خانه برمی​گشت. هر چند سارا مدتی بود که نسبت به رفتارهای شوهرش مشکوک شده بود، با این حال می دانست ناصر هیچکس را در زندگی به اندازه او دوست ندارد. او هم هیچکس را به اندازه ناصر نمی خواست.

سرش را روی میز گذاشت. خسته شده بود از انتظار. عقربه های ساعت از هم پیشی گرفته بودند. شام هم حاضر شده بود. کیک را به یخچال برگرداند و برای چندمین بار تلفن همراه شوهرش را گرفت. ولی گوشی تلفن خاموش بود. دلهره تمام وجودش را پر کرده بود. نمی دانست باید چکار کند. نمی دانست اعماق وجودش را چطور آرام کند.