مردی شهرستانی که به ناگاه بر اثر یک اتفاق سیم کارت رییس جمهور را پیدا می کند و این باعث بروز اتفاقات جدیدی برای وی و اطرافیانش می شود. پرداختن به سوژه یی که مستقیما به رییس جمهور و مسائل مرتبط با وی همراه باشد، هم جسارت می خواهد و هم توانایی پرداخت قابل قبول. علی عطشانی از پس اولی خوب برآمده و اما دومی را کم و بیش. سوژه بکری که دستمایه تعریف داستان قرار گرفته، بستر مناسبی است برای مطرح کردن حرف های متنوع و متعددی که هرجا و به هرشکلی نمی توان بیان کرد. نزدیک شدن به مشکلات مردم از زبان خود آنها حس هم نوع دوستی که مهدی هاشمی به خوبی از پس انتقال آن به بیننده برآمده و تمرکز فیلمساز بر مشکلاتی که یک رییس جمهور به علت مشغله فراوان و مدیریت در سطح کلان امکان بررسی و حتی شنیدن آنها را هم به ندرت پیدا می کند، برگ برنده فیلم به حساب می آید. اما به لحاظ ساختار این اثر کمی دچار چالش است. مثلااینکه گاهی تلفن همراه پشت سر هم زنگ می خورد و شروع یک اتفاق را رقم می زند اما در گاه دیگر مدت زیادی آرام می ماند. با نگاه کلی به کارنامه هنری این کارگردان متوجه می شویم که سنگینی کارهای قبلی (عوامل و بازیگران حرفه یی و...) و همین طور دلبستگی به مخاطبین باعث شده که از نگاه منتقدان منصف سینمای ایران این کار یکی از بهترین کارهای این فیلمساز جوان محسوب شود و البته لازم به ذکر است نگاه نقادانه و حسادت ورزانه برخی منتقدان و رسانه ها که نسبت به کارهای عطشانی واکنش نشان می دهند نیز دور از انتظار نیست زیرا اگر نگاهی منصفانه داشته باشند، می توان گفت که این فیلم می تواند یکی از بهترین فیلم های حاضر در سی امین جشنواره فیلم فجر باشد. در کل می توان به این فیلمساز برای انتخاب سوژه اش تبریک گفت و بی شک علی عطشانی در سینمای ایران صاحب امضا شده است و این غیر قابل کتمان است. تلفن همراه رییس جمهور یک فیلم سیاسی- اجتماعی با تم طنز است که مجموعه شرایطش، تاثیرگذاری روی مخاطب را تاحد خوبی برای صاحبانش به ارمغان می آورد. این فیلم به مدد نامش، سوژه اش و بازیگرانش اگر با همین شکل و شمایل اکران شود، قطعا یکی از پرفروش ترین های سال آتی سینمای ایران خواهد بود.

سردبیر آرت پرس و منتقد سینما