وقتی در آهنی زندان با صدای گوشخراشی روی پاشنه چرخید، پسرک لاغراندام و ریز جثه در کنار مرد قوی هیکل و قدبلند در میان چارچوب در نمایان شد. دست هر دو نیز با دستبند آهنی به هم گره خورده بود که همزمان قدم به محوطه حیاط گذاشتند. پسر جوان لاغر که رنگ به چهره نداشت به سختی قدم از قدم برمی داشت و دمپایی های پلاستیکی اش روی زمین کشیده می شد و در سکوت وهم انگیز سحرگاهی صدای دستبند و پابند روی اعصاب و روانش سوهان می کشید. هر چه به سکوی وسط حیاط نزدیک تر می شد، سنگینی قدم هایش را بیشتر حس می کرد. وقتی ناگهان نگاهش به طناب دار افتاد، بی اختیار خشکش زد. بعد هم ایستاد و بر خود لرزید. در حالی که زانوهایش توان