ایمیل و تلفن زدند که آقا پایتان را گذاشتید روی گاز و حواس تان نیست و دارید تند می روید ها. این طوری می روید توی تپه. مراقب باشید. ما هم چون دیدیم داریم تند می رویم امروز کلاچ، ترمز می کنیم و کسی را روی کاناپه نمی آوریم. به جاش چند تا خبر برایتان تعریف کنم که دور هم شاد شویم.

پلیس برزیل اعلام کرد که به راننده سفارت ایران در برزیل گلوله شلیک شده است.

آیا این تیراندازی به «تفاوت فرهنگی» آن عضو سفارتخانه ایران که در استخری مختلط در برزیل مشغول مطالعه بود، ربطی دارد؟ (ما نمی دانیم.) آیا در ایران اگر کسی دچار «تفاوت فرهنگی» شود خانواده طرف با دشنه و قمه می روند سراغ یارو، اما در برزیل با اسلحه و تیراندازی؟ (ما نمی دانیم.)

الف- تا امروز یک مشکل ایرانی ها برای ورود به کشورهای دیگر این بود که ایرانی ها را انگشت نگاری می کردند. ما از وقتی خبر استخر برزیل را شنیدیم نگرانیم جای انگشت نگاری، انگشت ایرانی ها را در فرودگاه نگه دارند و نگذارند ایرانی ها با انگشت وارد فضاهای عمومی شوند.

ب- بعید نیست کشورهای دیگر ما را مجبور کنند تمام مدتی که در محیط های عمومی کشورشان قدم می زنیم انگشت مان را در جیب یا در دهان مان نگه داریم.

پ- مامور پلیس به ایرانی: «مستر پرشین! شما به جرم اینکه با انگشت برهنه در ملاء عام حضور پیدا کرده اید دستگیر می شوید.»

ت- در فرودگاه، یک ایرانی به ماموران حفاظتی: «بنده مصونیت دیپلماتیک دارم. بنده دیپلمات هستم.»

ماموران حفاظتی: «انگشتت رو ببینم.»

بذری که پاشیده

حسین رضازاده، بزرگ ترین شخصیت سیاسی زنده ایران، در اظهارنظری سیاسی گفت: «فلانی، نامزد جبهه متحد اصولگرایان، همواره ورزشکاران و قهرمانان را مورد حمایت قرار داده و نسبت به تقویت ورزش ملی در عرصه بین المللی اهتمام ویژه یی داشته اند.»

بله. وقتی سفره یی پهن می شود هر کسی پای این سفره می نشیند لقمه یی می گیرد. فکر کنید یک نفر در طول دوران مسوولیتش بذر پاشیده باشد، معلوم است که دم انتخابات باید درو کند.

بفرما کاناپه...

این از کلاچ، ترمز امروز، برای اینکه سرعت کاناپه را کم کنیم. به زودی روی این کاناپه یک باشخصیت یا بی شخصیت سیاسی خواهیم آورد و او را دراز خواهیم کرد تا ریلکس کند و خودش را خالی کند. لطفا هول ندهید.