22 سال پیش در چنین روزی ترانه «قاتل» (Killer) بر صدر جدول برترین های موسیقی بریتانیا جای گرفت و تا چهار هفته این رتبه را حفظ کرد. این ترانه که حتما برای اهالی «رادیو نوستالژی» آشنا و خاطره انگیز است، محصول همکاری دو نفر بود: «آدامسکی» -آهنگساز مشهور موسیقی الکترونیکی- و «سیل» (Seal) -که در آن روزگار خواننده ای تازه کار بود. این ترانه هر چند با فروشی قابل ملاحظه (400هزار نسخه در بریتانیا) جیب های «آدامسکی» را پر کرد، اما در واقع نقطه عطف کارنامه هنری «سیل» بود که از یک خواننده معمولی کلوب های محلی و آماتور به یک خواننده محبوب و مشهور تبدیل شد. موسیقی این ترانه تماما الکترونیکی بود و رنگ آمیزی آن به گونه ای بود که اصوات و افکت های فضایی و ماشینی را با آوای پیانوی آکوستیک و ترمولو سینث تلفیق می کرد و به گونه ای حسی شبیه در خلابودن را القا می کرد. این حس کاملابا متن ترانه و صدای مخملین و حزن آلود و در عین حال خشک «سیل» هماهنگی داشت. «قاتل» ترانه ای بود در باب تنهایی و در نکوهش نژاد پرستی. کلیپ این ترانه نیز براساس همین منطق ساخته شده بود. «آدامسکی» در اتاقکی که شبیه اتاق هدایت یک سفینه فضایی بود، با دستگاه های عجیب و غریبی کار می کرد و افکت های صوتی و تصویری می ساخت و سر از تن جدا شده «سیل» روی صفحه مونیتور می چرخید و ترانه را اجرا می کرد. جلوه های تصویری این ویدیو در زمان خودش شاید بسیار بکر بود، اما امروزه دیگر بسیار کودکانه به نظر می رسد. یک سال بعد «سیل» نسخه ای دیگر از این ترانه را اجرا کرد و موفق شد تا رده هشتم جدول بیلبورد بالابیاید. ریتم و تم و ملودی این ترانه به قدری زیبا و تاثیر گذار است که بارها و بارها خوانندگان مختلف اجراهایی متفاوت از آن را عرضه داشته اند. از جمله «جورج مایکل» که در سال 93 متن آن را تغییر داد و با یک کلیپ فوق العاده زیبا و تاثیرگذار، دوباره این ترانه را مطرح کرد. اما شاید برای نوستالژی بازها، صدای «سیل» چیز دیگری باشد. خصوصا آن دو سطر ابتدایی و جملات شعاری پایان آهنگ که با سوز و گداز غریبی ادا می شود: «این تنهایی است/ قاتل ما اوست/... / ای برادر منزوی! / آیا هنوز بخشی از وجودت هست که بخواهد زنده بماند؟»