نمایشگاه نقاشیخط اسماعیل و بابک رشوند، پدر و پسر در گالری شکوه المان های خوبی از نقاشیخط را شامل می شود. آثار اسماعیل رشوند از لحاظ سابقه کاری که در این زمینه دارد، دارای هویت است. در نقاشیخط های پسر جوانی دیده می شود. او در این آثار پرش داشته، که باید معتبر بسته بندی شود زیرا محتوای خوبی دارد و نباید آن را رها کند. پسر باید به خوبی کار کند. موضوعات زیادی در آثارش وجود دارند که باید به عنوان آیتم های جداگانه از آنها بهره گیرد. تاثیرات جوانی در آثار بابک رشوند ملموس است. او در خانواده ای هنردوست پرورش یافته و با هنر آشناست و مطلب را به خوبی درک کرده است. در کارهای متنوعی که در این نمایشگاه ارایه داده است باید برای هر اثر نتیجه گیری داشته باشد و حذف و اضافاتی آگاهانه و عاملانه در کارها انجام دهد. این هنرمند جوان در آثارش تقسیم بندی و رفت رنگی از نور به سایه را ایجاد کرده است که اگر در این المان ها اغراق صورت گیرد و گسترش یابد اثر را از یکدست بودن بیرون می آورد و تنوع بیشتری به آن می دهد. با توجه به آنکه بابک خوشنویس نیست، پیشنهاد من این است که آناتومی خط را بیشتر بشناسد تا اگر دیتیل خط را در آثارش جداگانه بررسی کردیم به عنوان یک اثر هنری به شمار آید. ما در نقاشیخط باید برای خط ارزش و احترام زیادی قایل شویم و از آن به خوبی در آثار بهره گیریم مگر آنکه بخواهیم اثری آبستره و اگزجره از لحاظ فرم ارایه دهیم. من خودم هم همیشه سعی می کنم حرکت قلم و مسیر خط را بدانم، لازم نیست که حتما متخصص درجه یک در این زمینه بود فقط لازم است خطی را که می خواهید در آثار به کار گیرید، بشناسید. از نظر من در آثار نقاشیخط باید رنگ هایی عارفانه و پخته تر به کار رود و هر چیز در جایگاه خودش قرار گیرد.