سیزدهم دی ماه گذشته بود که پیرمرد برای همیشه پیش دوستان شهیدش رفت تا کنار آنان سکنی گزیند. بیرق و ریش های سفیدش دو مشخصه ای بود که او را آشنای همه اهالی خاکریزها کرده بود و حالاکه او نیست می توان خاطرات او را لابه لای ورق های سفید کاغذ مرور کرد و به روزهای جبهه و دفاع مقدس پرکشید.

فرقی هم ندارد زن باشی یا مرد، پایت به جبهه رسیده باشد یا نه. اصلاپشت جبهه بودی یا خط مقدم. فقط کافی است که دوست داشته باشی یک بار دیگر مرور کنی خاطراتی را که تداعی کننده روزهایی است که جوانمردی با خون و آتش پیوند خورده بود. برای مرور این خاطرات با حاجی بخشی همقدم می شویم اگر کتاب «حاجی بخشی» را تورق کنیم.