ورود من به کارهای هنری کاملاتصادفی بود. البته من از کودکی علاقه مند به تقلید صدای بچه ها بودم. زمانی که مادرم با من بازی می کرد همیشه به جای عروسک هایم با من حرف می زد. من از این نوع بازی با مادرم لذت می بردم و برایم شیرین و لذتبخش بود. به همین دلیل کودک درونم فعال ماند و هنوز هم با من همراه است.

بزرگ که شدم برای تحصیل، رشته تئاتر را انتخاب کردم و یک روز اتفاقی برای تست اجرا به برنامه رنگین کمان رفتم، اما به جای آن که مجری شوم بنا به تصمیم عوامل این برنامه به عنوان گوینده عروسک «چیه» انتخاب شدم. چون به گفته دوستان صدایم قابلیت این را داشت که به جای عروسک چیه صحبت کنم. در واقع هرگز فکر نمی کردم ممکن است روزی بازی ای که با مادرم در کودکی انجام می دادم تبدیل به حرفه ام شود.

به هر حال تقدیر من هم این بود که به جای آن که در آن زمان مجری برنامه رنگین کمان شوم، گوینده عروسک چیه شوم. واقعا از این اتفاق خیلی خوشحالم و از خدا ممنونم که در آن زمان من را مجری نکرد. من عروسک چیه را دوست دارم و در یک کلام می توانم بگویم این عروسک برایم مثل یک دوست خوب یا بچه خودم است. وی‍ژگی عروسک چیه این بود که با وجود آن که متوجه مسائل می شد اما خودش را به ندانستن می زد.