پس از تغییر عبدالله جاسبی از مسند ریاست دانشگاه آزاد و حضور دانشجو در این مسند به گمان برخی شاهد تغییرات و تحولات عمده در این دانشگاه خواهیم بود. اما متاسفانه طی ماه های اخیر بیشترین تحولات در حوزه کلان مدیریتی و بعضا با شائبه های سیاسی بود: پوست اندازی و تحولی که این دانشگاه پس از سه دهه نیاز جدی به آن دارد تغییر و تحول در روش و ارائه متدهای جدید آموزشی است. دانشگاه آزاد طی سال های راه اندازی خود به بسیاری از استادان بازنشسته دانشگاه های دیگر روی آورد که اغلب با همان روش های قدیمی به تدریس می پرداختند. اما اینک که دانشگاه روی به جوان گرایی در حوزه استادان آورده است، نیاز جدی به راهکارهای جدید آموزشی دارد. متاسفانه در بسیاری از دانشکده ها، به خصوص در حوزه علوم انسانی، اگر از هر استادی بپرسید شما طی 17 جلسه و در طول یک ترم چه مواردی را از چه منابعی به دانشجویان تدریس خواهید کرد، با جواب های غیرقانع کننده یی روبه رو خواهید شد. اگر به سایت های دانشگاه های خارج از کشور مراجعه کنید، به سهولت پروپوزال علمی و برنامه دروس استادان و نحوه آموزش و امتحان را خواهید دید اما در وب سایت هیچ کدام از دانشکده های دانشگاه آزاد چنین موردی را نخواهید دید. زیرا استادان اکثرا برای شیوه های ناکارآمد قدیمی از مافوق به مادون به ارائه درس می پردازند. لذا تحول جدی در آموزش دانشگاه آزاد به تمام اقدام های دیگر ارجحیت دارد و ثمره آن می تواند به رقابتی علمی براساس آموزش های جدید منجر شود. اگرچه باید اذعان کرد که اغلب دانشگاه های دولتی نیز با این مشکل روبه رو هستند و از این روش ها بی بهره اند.