سیاست خرید فیلم های بدون پروانه نمایش توسط سازمان سینمایی چیزی نیست، جز نداشتن چشم انداز از سوی مسوولان برای آینده سینمای ایران. تا زمانی که چرخه صنعت تولید و نمایش فیلم در سینمای کشور توسط دولت بر اساس مصالح کوتاه مدت و سیاست های یک ساله و دوساله مخدوش می شود، توقع بالندگی و رشد از این مدیوم فرهنگی توقع گزافی است. البته این اولین بار نیست که مدیران برای اهداف کوتاه مدت خود دست به جیب می شوند. بارها در خاطرات بعد از دوران مسوولیت مدیران از این رفتار ها ذکر شده که مدیری برای به دست آوردن دل فیلمسازی موقعیت مالی ویژه یی برای پروژه بعدی او فراهم آورده است.