شرایط برای برگزاری کنسرت هر روز دشوار می شود و هنرمندان ترجیح می دهند اجرا نروند. شرایط اخذ مجوز و اجاره بالای سالن ها همیشه بر سر راه موزیسین ها وجود داشته و اکنون حضور نیروی انتظامی هم به آن اضافه شده است. وقتی کنسرت ها به راحتی لغو می شوند و خیلی چیزها بی حساب و کتاب شده است، دیگر انگیزه یی برای کار نمی ماند.

بنده خانه موسیقی را نیز در این زمینه مقصر می دانم، چرا آنها در مقابل این اتفاقات سکوت کرده اند؟ آنجا فقط اسمش خانه موسیقی است و تنها دوره هایی برای مسوولان خودش برگزار می کند اما در برابر ضایع شدن حقوق هنرمندان بیانیه یی از سوی این صنف ارائه نمی شود.

گاهی یک کنسرت در شهرستان را به خاطر یک مصاحبه مطبوعاتی لغو می کنند. وقتی کسی برای یک موزیسین ذره یی احترام قائل نیست، دیگر ارزش ندارد بخواهیم در این فضا کار کنیم. موزیسین ها چند چیز ساده می خواهند، اینکه روند مجوزشان به جای 4 ماه، 4 هفته طول بکشد که فکر نمی کنم این خواسته زیادی باشد. موضوع بعدی اجاره بهای بالای سالن های برگزاری کنسرت است. در چنین شرایطی باید قیمت بلیت ها افزایش پیدا کند، اما مردم در چنین شرایط اقتصادی ای چگونه به کنسرت بیایند؟ با این حال هنوز جای خوشحالی وجود دارد که مکانی مثل حوزه هنری ما را حمایت می کند و مسوولانش انسان های روشنی هستند. |ایلنا|