در این نوشته قصد دارم درباره ماهیت شعر صمد تیمورلو بنویسم. اما دلیل نوشتن درباره شعر او صرفا به خاطر از دست دادنش در میانه راه نیست، یعنی همان که سنت به ما تحمیل کرده تا مردمی مرده پرست باشیم. پس چه بهانه یا دلیل دیگری می تواند وجود داشته باشد برای این متن که پس از مرگ او در حال نوشته شدن است؟ هیچ به جز قراری که برمی گردد به شعر، به حرفی که حدود دوماه پیش از رفتنش زدیم، وقتی که نشانه یی از مرگ بر پیشانی اش نبود. به پیشنهاد من قرارمان بود در یکی از جلسات نقد شعر، آثار تیمورلو را به نقد و بررسی بگذاریم و این تصمیم، دلیلی نداشت جز وجود مختصات ویژه یی در شعر او.