شهر بزرگ ترین و پیچیده ترین متنی است که انسان می آفریند و کلانشهرها کلان ترین متنی هستند که به دست بشر ساخته می شوند. در حقیقت، شهر متن متن هاست: متنی که گفتمان های گوناگون را در خود جای می دهد. هیچ متنی به میزان خانه و به ویژه شهر در خود پذیرای آثار و بافت های متنوع نیست. همین وضعیت موجب پیچیده شدن مطالعه شهر می شود. حال اگر موضوع مطالعه تصویر شهر در ادبیات و هنر باشد به مراتب دشوارتر خواهد بود. شهر در عین حال یک ابررسانه نه فقط برای هنرها بلکه برای انسان، زندگی انسانی و تحولات بزرگ بشری است. خیابان یا میدان فقط برای عبور و مرور نیست برای ملاقات و اجتماع کردن است. به یاد بیاوریم تاریخ و ریشه واژه «خیابان» را: خیابان هرات و خیابان قزوین و خیابان چهارباغ اصفهان: میدان آزادی، میدان تحریر و میدان مروارید را.