آرشیو شنبه ۱۱‌شهریور ۱۳۹۱، شماره ۳۴۹۷
صفحه آخر
۲۰

ژنتیک، عامل پنهان در رفتارهای ضداجتماعی

تاکنون کودکانی که دروغ می گفتند، خرابکاری می کردند و بدون احساس پشیمانی و تاسف به کارهایی از روی بیرحمی روی می آوردند، به عنوان محصول یک تربیت غلط و نادرست والدین شناخته می شدند، اما براساس اظهارات محققان، حدود یک درصد کودکان به طور ذاتی جامعه ستیز هستند و والدینشان قادر به تغییر این رفتار نیستند.

به گزارش مهر، تحقیقات روان شناسان دانشگاه کالج لندن نشان می دهد که این رفتارها به طور عمده ژنتیکی است. به این معنا که تنبیه و تادیب عادی در این میان کارساز نیست. محققان دریافتند یک نفر از هر یکصد کودک در بریتانیا، علائم رفتار جامعه ستیزانه نشان می دهد که شیوه های عادی تربیت بندرت در این میان کارساز است.

محققان تخمین زده اند که یک چهارم تا نیمی از کودکان دارای چنین مشکلاتی هستند و همچنین هشدار داده اند که شیوه های تربیت سنتی نمی تواند کودکانی را که چنین رفتاری دارند، ادب کند. در واقع گرچه کودکانی را که تمایلات رفتاری ضداجتماعی دارند، می توان محصول تربیت غلط دانست، اما کودکان جامعه ستیز در این مورد قرار نمی گیرند.

این گروه رفتارهایی ناشی از بی عاطفگی و بی احساسی دارند که نشان دهنده ژنتیکی بودن شدید آن است، به این معنا که کودکان با رویکردهای جامعه ستیز متولد می شوند. به همان نحو که برخی از ما مستعد مبتلاشدن به بیماری های قلبی هستیم. این کودکان افرادی هستند که در مقابل تاثیر محیط زیست بشدت آسیب پذیر هستند. یکی از ویژگی های بارز کودکان و نوجوانان جامعه ستیز این است که هیچ گونه احساسی نسبت به دیگران ندارند و از صدمه زدن به مردم تاسف نمی خورند. تنها احساسی که این کودکان نشان می دهند، خشم و دشمنی است. درواقع این رفتار نوعی مکانیسم دفاعی است که از میزان اضطراب آنها که ناشی از ناتوانی در هماهنگی با محیط است، می کاهد.