این که نوشتن بعضی وقت ها خیلی به کار می آید را خود شما بهتر از من می دانید.گاهی وقت ها حرف هایی هست که نمی شود به زبان آورد و باید نوشتشان روی یک برگه ی کاغذ.این روزها البته پای کامپیوتر ها به همه چیز باز شده و جای «قیژ قیژ» ملایم ساییده شدن قلم روی کاغذ را «تق تق»صفحه کلید گرفته. اما چه با قلم بنویسی چه با صفحه کلید کامپیوتر، آن چیزی که می نویسد نه دستانت که تفکرت است.

هنوز که هنوز است، قرص و کپسولی برای نویسنده شدن اختراع نشده. هیچ راه میانبری نیست تا کسی نویسنده بشود.از توی کلاس ها نویسندگی هم تا حالانویسنده ای در نیامده، مگر این که طرف قبل از آن هم نویسنده بوده باشد.