1 ایران آیا ناخوش است؟ این پرسش مهم، حدود یک قرن پیش توسط حبل المتین در قالب گزاره های زیر طرح می شود: زمانی که ما با ملل عالم مراوده و معاشرت نداشتیم، و در یک گوشه دنیا با عادات و رسوم سه هزار ساله زندگی می کردیم، و با اسباب و آلات عهد عتیق یک نوع معاش تلخ که در مذاق ما خیلی شیرین می آمد داشته، از شدت بی خبری از اوضاع روزگار، خویشتن را ارشد اولاد آدم می خواندیم، اهل کره زمین را ریزه خوار خوان کرم و انعام خود می شمردیم، اگر با آن حال غرور و نخوت از ما سوال می کردند: ایران آیا ناخوش است؟ بی شبهه در جواب برآشفته متغیرانه جواب می دادیم: خیر! معاذالله. ایران بهشت جهان است و رشک جنان! ایران مرکز بزرگان است و مجمع دانایان و چشم و چراغ عالم است و اهلش زبده بنی آدم: مزاجش در غایت صحت است و نهایت سلامت!