کنوانسیون رامسر قدیمی ترین معاهده بین المللی، با تاکید بر حفاظت از طبیعت در جهان است معاهده رامسر پیمانی بین المللی در سال 1971 م است. کنوانسیون رامسر در سال 1975م جنبه قانونی یافت. نام این پیمان از شهر رامسر در ایران گرفته شده است.

این کنوانسیون به منظور حفاظت از تالاب ها و پرندگان مهاجر شکل گرفته و بر مبنای آن، کشور های عضو موظف هستند تا از تالاب های ثبت شده حفاظت کنند. در ابتدا این معاهده به امضای نمایندگان 18 کشور شرکت کننده رسید، اما امروزه 160 کشور جهان عضو این پیمان هستند. تالاب های مشمول این پیمان با نام «تالاب رامسر» مشخص می شوند. این معاهده کشور های عضو را ملزم به تعیین و حفظ تالاب های با اهمیت بین المللی و تشویق به استفاده خردمندانه از آنها می کند. بیش از 1700سایت با مساحت کل حدود 150 میلیون هکتار در حال حاضر در این کنوانسیون به ثبت رسیده اند. تلاش های اسکندرفیروز، رئیس وقت سازمان محیط زیست ایران سبب شد تا نخستین کنفرانس رامسر در سال 1349 خورشیدی، در شهر ساحلی رامسر برگزار و از آن پس این پیمان به نام «کنوانسیون رامسر» شناخته شود. 2فوریه برابر با 13بهمن ماه، روز جهانی تالاب ها نام گذاری شده است. در چنین روزی در سال 1971 م، برابر با 1349 خورشیدی و در شهر رامسر ایران، معاهده ای جهانی برای حفاظت از تالاب ها به تصویب رسید که به «معاهده رامسر» مشهور شد. طی گذشت سال ها، کنوانسیون گستره نگرش خود را چنان افزایش داده که تمام ابعاد حفاظت و بهره برداری معقول و پایدار از تالاب ها را در بر می گیرد و تالاب ها را در زمره اکوسیستم هایی می داند که در حفاظت از تنوع زیستی و رفاه جامعه بشری اهمیت فوق العاده ای دارند.