معضل زورگیری و باج گیری در جامعه ایران قدمتی دیرینه دارد و مربوط به دیروز و امروز نیست. سابق بر این باج گیر های قانونی و حکومتی داشتیم که با نام زنبورکچی ها و تفنگچی ها در دوران قاجار و پهلوی اول به زورگیری از مردم می پرداختند اما رفته رفته و پس از قانونمند شدن جوامع شهری، این گروه محو شدند اما در قالب جدیدی ظهور پیدا کردند. افرادی در گوشه و کنار کشور و به ویژه تهران و محله هایی چون چاله میدان، بازار امین السلطان یا شهرهای بزرگ دیگر به باج گیری از مردم می پرداختند اما تعداد آنها معدود و محدود بود و جامعه دچار مشکلات کنونی اقتصادی، درآمدی، حقوقی و شکاف طبقاتی نبود. افرادی مانند شعبان، طیب، غلامحسین پشمی و... از نظایر آن افراد بودند که هم قصد نشان دادن قدرت خود را داشتند و هم اموال ثروتمندان را به روشی عیارگونه در اختیار فقرا قرار می دادند.