ایمانوئل کانت، جدا از آنکه جزو برترین فلاسفه تاریخ محسوب می شود، نماینده برجسته عصر روشنگری است; چرا که در حوزه تفکرش یا مسائل متداول آن عصر را حل کرده یا آنکه اساسا مایه های فلسفی مفاهیم مطرح شده در عصر روشنگری را بنیان نهاده است. مفهوم «کرامت انسان» از درخشان ترین مفاهیمی است که بر پایه های فلسفه اخلاق کانت استوار است. در خلال قرن نوزده، از واژه «کرامت انسان»، بیشتر کاربرد سیاسی- حقوقی می شد تا آنجا که بعدا در قرن بیستم در قانون اساسی کشورهای مختلف اروپایی مانند ایرلند، ایتالیا، سوئد، پرتغال، اسپانیا، یونان، آلمان و نیز در تعداد بی شماری از اسناد بین المللی، جنبه حقوقی و رسمی یافت. در مقدمه اعلامیه جهانی حقوق بشر که در دهم دسامبر 1948 توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد به تصویب رسیده، کرامت انسان به عنوان مبنای آزادی، عدالت و صلح جهانی توصیف شده است. در ماده اول اعلامیه آمده است: «تمام افراد بشر، از بدو تولد به لحاظ کرامت و حقوق بشری برابرند. همه آنها از موهبت عقل و وجدان برخوردارند و باید نسبت به یکدیگر با روح برادری رفتار کنند.»